Theodorus I der Oostgoten
Hij regeerde van 474/475 tot 526 en leefde van 462 tot 472 als gijzelaar aan het Byzantijnse hof. Daarna nam hij deel aan de oorlogen waarin zijn vader gewikkeld was. Na de dood van zijn vader werd hij koning der Ostrogoten(474/475) en heroverde hij, in opdracht van de Byzantijnse keizer Zeno, Italië op Odoaker. Hoewel hij de soevereiniteit van de Byzantijnse keizer erkende, noemde Theodorik zich koning van Italië en stichtte het Ostrogotische Rijk. Hij breidde het rijk door veroveringen uit, zodat het zich ten slotte uitstrekte over Italië met Sicilië, Dalmatië, een deel van Pannonië, Binnen-Noricum en Raetië. Hij poogde de vrede onder de Germaanse volkeren te handhaven en regelde in het binnenland het staatsbestuur op milde wijze. Hij begunstigde de landbouw en versierde de grote steden met kerken, paleizen enz. Toch bleef het wantrouwen tussen Italianen en Goten bestaan, o.a. bij de orthodoxe geestelijkheid, die zich niet kon verzoenen met de overheersing van "ariaanse ketters". Bron: Grote Winkler Prins Encyclopedie.
• Beroep: koning.
Theodorus trouwde met Aldoflède der Franken, dochter van Childeric I der Franken en Basina Van Thuringen. (Aldoflède der Franken werd geboren in 459.) |
Theodorus was ook bekend als Theodorik (De Grote) Der Ostrogoten.