Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus

   Tiberius was ook bekend als Tiberius Claudius I Nero Germanicus van Rome.

  Algemene notities:

Germanicus, Julius Caesar (15 v.C. - Antiochië 19 n.C.), de oudste zoon van Drusus (broer van keizer Tiberius) en Antonia Minor (dochter van de drieman Marcus Antonius en Augustus' zuster Octavia) en de oudere broer van de latere keizer Claudius. Hij was gehuwd met Agrippina, die via Julia de kleindochter van Augustus was. Zij hadden negen kinderen, onder wie de latere keizer Gaius (Caligula) en Agrippina, de moeder van Nero. Germanicus werd in 4 v.C. door Tiberius geadopteerd en vergezelde hem op zijn expedities tegen Pannoniërs (7-9) en Germanen (11). In 13 n.C. werd hij aan het hoofd van de legioenen aan de Rijn geplaatst. Na de dood van Augustus (14) brak hier een ernstige opstand onder de soldaten uit, die hij slechts met moeite, door het doen van vergaande concessies, wist te bedwingen. Hij ondernam vervolgens van 14-16 expedities tegen de Germanen over de Rijn. Blijvende resultaten behaalde hij niet: Germanicus' hoop zijn vader te evenaren (hij had de naam Germanicus van Drusus geërfd) en een belangrijk deel van Germanië te veroveren, ging niet in vervulling. Tiberius riep hem terug naar Rome en stond hem een triomf toe (17); daarna werd hem het gebied van de oostelijke provincies met imperium maius toegewezen. In 18 vertrok hij naar het oosten; daar stelde hij in Armenië orde op zaken, maakte Cappadocië en Commagena tot Romeinse provincies en prikkelde Tiberius door Egypte te bezoeken zonder dat hij hiertoe gemachtigd was (19). Na zijn terugkeer naar Syrië kwam het tot ernstige wrijving tussen hem en de tactloze Piso, die door Tiberius tot stadhouder van Syrië was aangesteld om Germanicus te controleren. Kort daarna overleed hij. Zoals vele Claudii had ook Germanicus veel culturele belangstelling; bewaard is van hem een vrije bewerking van het sterrenkundige gedicht van Aratus.

Claudius I, volledig: Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus (Lyon 10 v.C. - Sinuessa 13 okt. 54 n.C.), Romeins keizer van 41 tot 54, was een zoon van Antonia Minor en Augustus' stiefzoon Drusus, neef van keizer Tiberius en jongere broer van Germanicus (zie ook Julisch-Claudische dynastie). Wegens zijn zonderlinge geest, die tot trotsering van traditie en conventie neigde, werd hij in zijn jeugd van alle staatszaken uitgesloten: de keizerlijke familie vreesde door dit enfant terrible gecompromitteerd te worden. Zo groeide hij eerst met stokslagen, later te midden van de spot van het hof op. Daar hij, als kind ziekelijk, enkele lichamelijke afwijkingen had (knikken van hoofd en knie%n, stotteren en kwijlen), werd hij algemeen als min of meer stomp- of zwakzinnig beschouwd; ten onrechte: hij was een anti-conventionalistische zonderling, maar paarde dit aan grote gaven. Dat hij zich tijdens de vijftigjarige quarantaine die aan zijn keizerschap voorafging, niet all,,n aan drank, dobbelspel en plebejische vrienden te buiten ging, maar zich ook aan ernstige studie wijdde (m.n. aan de geschiedenis, hij schreef o.a. een werk over Etruri%, dat niet bewaard is gebleven), mag als een bewijs van grote karakterkracht worden beschouwd.
Na Caligula's dood werd hij door de lijfwacht tot keizer uitgeroepen. De zonderlinge boekenwurm ontpopte zich als een voortreffelijk regent. Zijn voornaamste hervorming was een radicale centralisatie van het rijksbestuur in handen van de keizer; voor dit doel werden keizerlijke departementen gesticht, aan het hoofd waarvan keizerlijke vrijgelatenen werden geplaatst. Verzwakking van de kracht van de senaat, versterking van de positie van de provincies (door een consequent doorgevoerde burgerrechtspolitiek), systematische bestrijding van misbruiken op ieder gebied waren de doeleinden van deze centralisatie van het rijksbestuur, dat onder Claudius' regering door uitgesproken humanitaire tendenties werd gedragen, zonder voorbehoud voortreffelijk mag worden genoemd en waarvan de verdienste in de eerste plaats aan Claudius zelf en niet aan zijn ministers-vrijgelatenen toekomt: de originele oorkonden uit Claudius' regeringstijd, die wij nog bezitten, bewijzen dat de keizer zich persoonlijk in de kleinste bijzonderheden van het rijksbestuur placht te verdiepen en bovendien ademen zij volkomen de zonderlinge geest van Claudius zelf, zonder een spoor van de geest van zijn vrijgelatenen te verraden.
Was het rijksbestuur het sterke punt van Claudius' regering, zijn slechte verhouding tot de Romeinse aristocratie was er de schaduwzijde van; de senaat en de ridderstand voelden zich achteruitgezet en vergolden het hem met stil verzet en samenzweringen, die zijn angstcomplexen, door de omstandigheden waaronder hij was opgegroeid van huis uit reeds aanwezig, in hoge mate versterkten. Deze angstcomplexen werden door zijn vrouwen en vrijgelatenen weleens misbruikt om hun persoonlijke wraakzucht te bevredigen, doordat zij hem (door angstaanjaging) tot gerechtelijke moorden dreven op hun persoonlijke vijanden onder de Romeinse aristocratie. Dit is als de grote misstand van Claudius' regering te beschouwen.
In zijn huiselijk leven was Claudius ongelukkig. Zijn derde vrouw (39-48), Messalina, die een losbandig bestaan leidde en zelfs tijdens Claudius' leven openlijk een nieuw huwelijk sloot, werd terechtgesteld. Daarna huwde hij in 49 zijn nicht Agrippina Minor of de Jongere, de dochter van Germanicus, die hem in 50 overhaalde haar zoon uit een vroeger huwelijk, Lucius Domitius Nero, te adopteren en deze, in plaats van zijn eigen zoon Britannicus, voor de opvolging te bestemmen. Toen Agrippina vreesde dat Claudius dit besluit (Britannicus toonde als knaap reeds een krachtig karakter) zou herroepen, liet zij hem (waarschijnlijk) vergiftigen.
In de literatuur is hij vooral bekend geworden door de roman I Claudius en het vervolg Claudius the God van Robert Graves, die zich vooral op Tacitus en Suetonius baseert.

  Vermeldenswaardige gegevens:

• Beroep: romeins keizer, Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus, Pontifex Maximus, Tribuniciae Potestatis XIV, Consul V, Imperator XXVII, Pater Patriae.

Tiberius trouwde met Plantia Urgulanilla. (Plantia Urgulanilla werd geboren in 0004 v.C..)

Tiberius trouwde vervolgens met Julia Aggripina II "The Younger" Caesar, dochter van Germanicus Julius Caesar Drusus en Vipsania Agrippina (de Oudere) N.N., in 0049 in Rome. (Julia Aggripina II "The Younger" Caesar werd geboren op 6 Nov 0015 in Keulen en overleed in 0059 in Campanië.)

Tiberius trouwde vervolgens met Aelia Paetina in 0028 in Rome.

Tiberius trouwde vervolgens met Valeria Messalina, dochter van Marcus Valerius Messala en Marcella Minor van Rome, in 0038 in Rome, Latium. (Valeria Messalina werd geboren in 0004 v.C..)

Tiberius trouwde vervolgens met Amelia Lepida, dochter van Lucius Aemilis Paulus Lepida en Julia Agrippina Caesonia. (Amelia Lepida werd geboren in 0015.)