Hendrik I De Krijgshaftige Van Brabant

   Hendrik was ook bekend als Hendrik I van Leuven.

  Algemene notities:

Volgt op als hertog van Brabant 1i 1833, ridder te Mainz 20 mei 1184, vanaf 21 augustus 1190 volgt hij zijn vader op als hertog van Neder-Lotharingen, maar ziet bij de verheffing daarvan op de rijksdag in Komburg bij Schwabisch Hall op 23 september 1190 het aan deze functie verbonden gezag beperkt tot de graafschappen die in feite bezit. In 1197 was hij op kruistocht. op 3 november 1200 is hij leenheer over Dordrecht en het oude graafschap Strijen Leuven.[10] Ontvangt de abdij Nijvel, de rijksrechten en bezittingen in Maastricht en de erkenning van Brabant als spilleleen Koblenz op 12 november 1204. Is begraven te leuven in de St. Pieterskerk. Zijn grafmonument en dat van zijn gemaal zijn daar nog goed geconserveerd aanwezig.

[10] BRABANT OVERTROEFT GELRE EN HOLLAND
Leuven 1203;
Hertog Hendrik I van Brabant, graaf Dirk VII van Holland en Graaf Otto van Gelre hebben, dank zij de bemiddeling van koning Otto IV van Duitsland, vrede gesloten. Als overwinnaar van de Slag bij Heusden heeft Hendrik beide graven een aantal vernederende voorwaarden opgelegt. Niet alleen eist hij zeer hoge losgelden van zijn verslagen tegenstanders, ook wil hij dat Otto zijn leenrechten op de Veluwe aan hem afstaat en dat Dirk hem ondermeer als zijn leenheer erkent voor Dordrecht en Geertruidenberg. Toen Hendrik zich voorrig jaar opwierp als de beschermer van de bisschop van Utrecht, die op twee fronten zowel door Dirk van Holland als door Otto van Gelre werd bedreigd, deed dat de rivaliteit tussen de Brabantse hertog en de twee graven alleen nog maar toenemen. De vijandige verstandhouding vloeide voort uit Hendriks streven om de belangrijke handelsweg van keulen naar de zee te beheersen, alsmede om greep te krijgen op de grote rivieren. Na de plundering van 's-Hertogenbosch door Dirk zag Hendrik kans hem bij Heusden te verslaan en gevangen te nemen. Dit zelfde lot overkwaam kort daarna ook Otto. De problemen tussen Hendrik van Brabant enerzijds en Dirk van Holland en Otto van Gelre anderzijdszij niet nieuw. Hendrik laat zich in de lage landen als een trouw partijganger van de Welfen kennen en steunt als zodanig OPtto IV tegen de Hehenstaufen. Omdat hij zich te zamen met de aartsbisschop van Keulen tot doel heeft gesteld de partij van Otto bij elkaar te houden, viel hij in 1200 Holland en Gelre aan. Hiermee wilde hij verhinderen dat zij zich van koning Otto Afkeerden en - als gevolg van de intriges van koning August van Frankrijk - naar de Staufische partij zouden overlopen. Beiden maakte hij tot zijn leenman en hij dwong hen de Welfische partij te steunen. En ook nu heeft hij zich weer een trouw bondgenoot van Otto getoond in zijn streven de graven van Holland en Gelre zijn wil op te leggen. ( Noot: De kwartieren van Hertog Hendrik I van Brabant zijn uitvoerig met bronnenopgave gepubliceerd in Gens Nostra 40 (1985), pag. 56-61

Hendrik trouwde met Mathilde Van De Elzas, dochter van Mattheus Van De Elzas en Maria Romsey Mortain Van Blois, vóór 30 Mrt 1180. (Mathilde Van De Elzas werd geboren in 1163, overleden op 16 Okt 1210 en werd begraven in St Pieter te Leuven.)

Hendrik trouwde vervolgens met Maria van Frankrijk, dochter van Philips II Augustus van Frankrijk en Agnes Maria van Andechs-Meranië, op 22 Apr 1213 in Soissons. (Maria van Frankrijk werd geboren omstreeks 1198, overleden op 15 Aug 1224 en werd begraven in Affligem.)