Wilhelmina Elisabeth van Laar

   Wilhelmina was ook bekend als Mien.

  Algemene notities:

Wilhelmina Elisabeth (Mien) als dochter van een sigarenmaker en geboren te Rhenen was de oudste van een groot gezin. Dat het werken gewoon noodzaak was is haar jong bijgebracht. Op jonge leeftijd verhuisde Mien met het gezin Van Laar naar Beverwijk. Het werken heeft zij nooit kunnen laten hetgeen betekende dat zodra je de drempel bij Mien het huis binnentrad goed werd gecontroleerd. Op circa 40 jarige leeftijd ging Mien sukkelen met haar benen, op nog latere leeftijd verergerde dit en belandde zij in een rolstoel. Het ergste voor haar was dat zij met haar werk afhankelijk werd van anderen, menigeen had het danook moeilijk in deze periode rond de altijd kritische Mien.

Als kleinzoon van Mien en schrijver van deze familiehistorie heb ik mijn Oma altijd als een prachtvrouw beoordeeld.

De start van het huwelijk met een miskraam moet een moeilijk begin zijn geweest voor hett echtpaar. Zelf heeft het echtpaar hier nooit over willen praten dat zij al in verwachting was voor haar trouwen, zoals gebruikelijk in deze tijd schaamde men zich hiervoor. Dat het gezin Klaas Ligtermoet en Mien van Laar 3 kinderen op de wereld had gebracht kwam danook als een verrassing bij het genealogisch onderzoek.

Tussen de eerste en de tweede wereldoorlog lachte het geluk hun toe met de staatsloterij, het stel won zo'n Fl. 25.000,- alwaar zij direct een eigen huis van kochten in de Iepenlaan nr. 5 te Beverwijk. Van deze woning zijn een aantal foto's bewaard gebleven en in het familiearchief aanwezig.

Van zowel het 25-jarig, het 40-jarig, het 50-jarig en het 65-jarige huwelijksfeest zijn foto's bewaard gebleven en in het archief aanwezig. Zo ook zijn krantenartikelen uit deze gelukkige periode aanwezig.

Het vijf en vijftigjarige huwelijksfeest werd verstoord door een ernstig auto ongeval waarbij 4 familieleden (broers en zusters van Mien) om het leven kwamen. (zie artikelen advertenties van oktober 1969 die in het archief zijn opgenomen) Het 75 jarig huwelijksfeest kon net niet gevierd worden door het overlijden van Mien.

Onderstaand stukje is opgetekend door hun nichtje Jacoba Elisabeth Preiss uit Amsterdam.

---------------------------------------

Voor 1945 was het vacantieadres voor de familie uit Amsterdam bij Ome Klaas en Tante Mien in Beverwijk. Ome klaas had dan 1 week vacantie en die werd helemaal besteed aan neeftjes en nichtjes van ome Klaas en tante Mien. Mijn broers en zusters, we waren er allemaal welkom. Ik herinner mij dat het er zo vol was met de familieleden dat ik met slapen wel uitbesteed werdt bij de Familie De Winter (Zwager en Zuster van Mien). De kinderen van Ome Klaas en Tante Mien, Ien (Klasina) en Jan waren reeds verloofd of hadden verkering met resp Piet Vooren en Tini Dukel. Jopie de Winter en ik machten achterop het kussentje van de bagagedrager van de fiets, als zevenjarig amsterdammertje kon je in die tijd nog niet fietsen. In Wijk aan Zee had het echtpaar Jan Zwart en Cor van Laar (zwager en zuster ) een huisje op het strand. Met de hele club op visite was het ook daar zo vol. In dat zelfde jaar waren er weer zoveel slapers bij tante Mien en Ome Klaas dat ik in de voorkamer op twee stoelen moest slapen. Ome Klaas moest op de aanwezige divan slapen. 'S morgens werd ik wakker van een gekreun en gesteun van Ome Klaas, hij riep steeds "Mien kom me eens helpen", wat was het geval de dag ervoor waren we naar Wijk aan Zee geweest en Ome Klaas die meestal een pet op zijn hoofd droeg had de hele dag met zijn weinig haar begroeide hoofd in de zon gezeten en 's morgens waren de blaren stuk gegaan en zat zijn hoofd vast aan het kussen. Van vrijdag op zaterdag ging ome Klaas veel vissen en bij zijn terugkomst ging tante Mien vis bakken in de schuur die we 's avonds met zijn allen opaten. Alleen de spercibonen van tante Mien die waren zuur, mijn moeder zij altijd als iets zuur is dan is het bedorven en mag je het niet meer eten. Ik wist toen nog niet dat tante Mien azijn over de spercibonen deed om dat zij dat lekker vond. Veel avonden zat ik met ome Klaas te kaarten, een en dertigen of hartenjagen, we speelden altijd om de keizer z,n baard (dus om niets). Ome Klaas zat altijd op zijn vaste plek dat was voor de glazen deuren naar de tuin en ik aan de zijkant van de tafel, als ik in het glas van de deuren keek dan kon ik precies zien wat voor kaarten Ome Klaas in zijn handen had. Dus ik won altijd. Een avond in de week ging Ome Klaas naar de zang, dat werd gehouden in een zaaltje achter het cafe. Met tante Mien moest ik altijd ome Klaas halen, daar had ze zo haar redenen voor. Op een keer was mijn zuster Bep in Beverwijk met vacantie geweest en op een avond hebben we haar toen opgehaald. Het was geen beste auto die we voor de oorlog hadden, als je de motor uitzette dan kreeg je hem niet meer aan de gang, dus heeft de auto zo,n anderhalf uur in de Iepenlaan met draaiende motor staan draaien. Op de terugweg naar Amsterdam moesten we nog stoppen om water uit een sloot te scheppen want de motor begon te koken. Maar zoals altijd kwamen we veilig thuis.

  Vermeldenswaardige gegevens:

• Beroep: werkster.

Wilhelmina trouwde met Nicolaas Cornelis Ligtermoet, zoon van Nicolaas (Klaas) Ligtermoet en Jacoba Elisabeth (Kossie van Bettemeui) van Zanten. (Nicolaas Cornelis Ligtermoet werd geboren op 8 Apr 1892 in Culemborg.)