Doen Beijensz de Jonge Beijensz

   Doen was ook bekend als Doen Beijensz (van Driel).

  Algemene notities:

Leenman van Putten(1484), schepen van Poortugaal(1491,1507), stichter van de grote memorielanden te Poortugaal. Referenties: De parenteel van Doen Beijensz Ons Voorgeslacht 1989, Ons Voorgeslacht 1979 bldz.243. Hij werd op 28 Jan 1485 beleend met de leengoederen van zijn vader. Testeert op 6 Jan 1513. Gorkum ORA 537/210, 13 Jun 1544: Roelof Pleunen beloofde Francois Doeijensz te vrijen met een halve boomgaard te Arkel, zoals Francois in Poortugaal Willem Doeijensz en zijn broer Beije Doeijensz heeft moeten vrijen in de Baljuwschap van Putten en aan Adriaan Willemsz. In 1504 genoemd als belender. Vestigt zijn memorie op de helft van 3,5 lijn land.
Doen Beijensz. werd op 28-01-1485 beleend door de Hofstad van Putten met de goederen van zijn vader. In 1491 en 1507 was hij schepen van Poortugaal. Hij was de fondateur van de "Grote Memorielanden" aldaar. Hij testeerde op 06-01-1513. Doen Beyens: "Disponeerende van syne goederen heeft gewild, dat op den oudsten en naasten van syne Descendenten tot een eeuwige memorie soude succederen seeckere omtrent een en twintig gemeten lants, geleegen in Poortugaal; Mitsgaders nog seeckere omtrent veertien gemeten lants, geleegen als vooren, omme bij denselven als patroon of patronesse geconfereert te worden, aan yemand van de descendenten, van den voorgeschreven fondateur omme den zelven uit het innekomen viccary te laten stuydeeren, bequam te maken en onderhouden tot een priester". Op de secretarie van Poortugaal werd in de 17e en 18e eeuw een parenteelstaat (afstammingslijst) bijgehouden van bovengenoemde landerijen, de zogenaamde "Grote Memorielanden".

Memorie- en Vicarielanden
In de veertiende eeuw werd het gebruikelijk onder de welgestelden om de kerk opdracht te geven om jaarlijks, op hun sterfdag, een mis op te laten zeggen ter hunner nagedachtenis. Tegelijkertijd werd er aandacht aan de levenden geschonken, er werd bijvoorbeeld brood uitgedeeld aan de armen. De betaling van de kosten hiervan werd zeker gesteld door de opbrengst van een bepaald stuk land, dat daartoe werd aangewezen. De naam voor zo'n stuk land, memorieland, hangt natuurlijk samen met de herdenkingsmis.
Men kon ook een stap verder gaan, en een geldtoelage aan de pastoor (het was nog voor de reformatie) en de koster instellen, om bijvoorbeeld wekelijks een mis op te dragen. Zo een toelage heette een prebende, het land dat de betalingen moet opbrengen wordt vicarieland genoemd. Een vicarie was meestal verbonden aan een altaar in de kerk.
Omdat het eigendom van het land overerfde op de kinderen van de stichter van een memorie of een vicarie, bevat de administratie van het eigendoem van deze stukken land waardevolle genealogische informatie. Ook na de reformatie worden deze memorieboeken namelijk vaak nog bijgehouden, ze worden wel omgevormd tot leggers of blaffaards; hierin wordt iedere verandering opgetekend. Sommige van deze administraties gaan nog tot in de late 18e eeuw door, daarna wordt het land als "gewoon" erfgoed beschouwd.
Beijensz., Doen (De Jonge), op 28 jan 1485 door de Hofstad van Putten beleend met de goederen van zijn vader, in 1491 en op 8 mei 1507 schepen van Poortugael, in 1504 genoemd als belender, vestigt zijn memorie op de helft van 3 1/2 lijn land, testeert op 6 jan 1513 te Poortugael, hij beslist dat de opbrengst van dit land moet worden gebruikt om zijn nakomelingen 'viccary te laten stuydeeren', hiertoe is op de secretarie in Poortugaal in de 17e en 18e eeuw een parenteel bijgehouden

  Vermeldenswaardige gegevens:

• Beroep: schepen van Poortugaal 1491 en 1507.

Doen trouwde met Aeskin (Haeskin) N.N. omstreeks 1459 in Poortugaal. (Aeskin (Haeskin) N.N. werd geboren omstreeks 1438 in Poortugaal.)

Doen trouwde vervolgens met Neeltje Wollebrant Jansdr Boot, dochter van Wolbrant Jan Boot en Lijsbeth N.N., omstreeks 1490. (Neeltje Wollebrant Jansdr Boot werd geboren omstreeks 1455.)